روايه ابن عارالفصل التانى
عامر: يا بنت..... انا تتنكى عليه وع ابويا راجل كبير قد ابوكى بس هوريكى وهعرفك مين عامر
عم جادالله: عامر ادخل يا ابنى شوف الجنينه محتاجه ايه لحد ما اشوف جناينى يجى يشتغل فيها
عامر: حاضر يابا... وعامر دخل يسقى الجنينه وفى دماغه منى اوى لأنها جميله جمال لا يقاوم وصغيره وهو شايف أن محمد غايب ع طول بره البيت ومش بيقعدوا حتى مع بعض خالص وشايف جفاء فالمعامله
ومنى راحت الجامعه وكانت قاعده مع اصحابها بس فى صاحبه مقربه ليها اسمها مى وهى بتحبها اوى
مى: مالك يا منى بتفكرى فى ايه اكيد محمد واحشك
منى: محمد اممم انا عايشه أسوأ سنه فى حياتى يا بنتى ده بيجى تقضيه واجب وساعات كتير بحس أنه بيستغل فقرى علشان اعيش معاه
مى: ليه هو فى حاجه
منى: بقولك بيس@تغل فقرى أو بيستلذ ده مش عارفه بصى لما الاقى حل للى انا فيه هقولك فى ايه. عموما انا مش مرتاحه ده غير فى كده ولد ابن البواب اللى عندنا فالڤيلا حساه مش طبيعى
مى: ابن البواب ماله ده كمان وازاى مش طبيعى فهمينى بقى فى ايه !!؟ علشان اتوغوشت عليكى
منى: انا خاېفه منه وساعات بحس أنه كويس انا مشاعرى متلغبطه ناحيته
مى: نعم ؟؟ انت المفروض ميكونش فى مشاعر اصلا انتى متجوزه يا بنتى ؟؟!! بقولك يا منى عيشى ربنا مديكى زوج كويس وفلوس..
منى: اه فلوس ونبى انتى ما عارفه حاجه انا مروحه تعالى اوصلك
مى: لا انا مستنيه ناس
منى: هت@ندمى
