روايه ابن عار الفصل الثالث
منى: صباح النور فين محمد انا قومت من النوم مالقتهوش جمبى
الداده:، فالجنينه بيفطر
منى: بصوت واطى وقالت داده كلمتى عامر
الداده: هه لسه يا مدام
منى: انا خارجه الجنينه اشوف محمد
وفعلا خرجت الجنينه لاقت محمد بيفطر
منى: صباح الخير
محمد: هتساعدى عامر ازاى يا مدام
منى: فى ايه مش هترد الصباح
محمد: ردى ع سؤالى ممكن
منى قالت فى سرها يا نهار اسود هى الداده قالت لمحمد الست دى لازم اخاڤ منها دى كده مش أمينه زى ما كنت متصورها
محمد: متردى عليه
منى: عادى هساعده بفلوس
محمد: والفلوس بتاعت مين !؟؟؟
منى: اه خلاص مش هساعد حد عن اذنك انا اتأخرت وهى خارجه ومضايقه كان عامر داخل يجرى ويقول ابويا م١ت ابويا م١ت يا محمد بيه
محمد: ايه فى ايه
عامر: ابويا م١ت وقال فى سره بسببك يا ك2لب بس مش هسيبك وهوريك ايام سوده
منى: البقاء لله وبصت لدموع عامر وافتكرت فقرها وعلشان الفقر اتجوزت جوزاه زى دى
محمد: كله ھيموت ودفنته ولا لسه
عامر: لسه.. اه يابا مليش غيرك
محمد: ايه ده انت هتنوح هنا روح شوف هتعمل ايه
منى: انا طالعه انا قفلت خالص ومش هروح الجامعه
الداده: البقيه فى حياتك يا ابنى
عامر راح المستشفى وخلص إجراءات الدف@ن ورجع حزين وكان تعبان ودخل اوضته وحتى معملش عزا لابوه لانه حس أنهم وسط الناس دى ميسوش حاجه
فون منى بيرن
منى: اه مى نسيت اكلمها ورددت عليها وقالت لها انها تعبانه واليوم قفل معاها
عامر دخل اوضته وفضل يفتكر أن الفقر ومحمد هو سبب مoت أبوه لو كان ساعده مكانش حصل كده
